We did it!

Kippenvel, warmte, zere voeten, tranen, lieve mensen, nog meer warmte..
Veel gedachten zijn door mijn hoofd geschoten: wat bijzonder dat ik dit mag en kan doen, wandelen voor hoop. Omringd door mensen die ook allemaal met de ziekte borstkanker in aanraking zijn gekomen. Mensen die ernstig ziek zijn, maar wel 60 km lopen. Opgeven was geen optie, die momenten van pijn gaan voor mij voorbij, voor een ziek iemand gaan ze niet altijd over...
Wat een bijzondere ervaring was dit! Je werkt een half jaar toe naar 6 en 7 oktober en dan ineens is het voorbij en voel ik enkel nog de blaren onder mijn tenen, mijn gespannen benen, maar bovenal een heel, heel warm gevoel in mijn hart.

Vrijdagavond bij de aanmelding kregen we dit zeepje met een prachtige tekst van een andere deelnemer. Aan het eind van de 60 kilometer was ik een laag dieper gekomen in mezelf: het is niet even 60 km wandelen, nee, je loopt met een heel vol hart, voor iedereen die je kent die de diagnose borstkanker heeft gehad. Je bent omringd met lieve mensen die dit gevoel delen: je loopt voor HOOP!



Eenmaal in het hotel bleek er een pakket voor mij bezorgd te zijn, super lief van Marja en Frans, wat een verrassing!

Nathalie en ik samen lekker gekletst, toch wel een beetje hyper, want wat konden we verwachten?

Na een heerlijk ontbijt hebben we ons regenproof aangekleed: de regen kwam met bakken uit de lucht! Op weg naar het startpunt, op weg naar de eerste 30 km.

Op de foto met de mascotte bij de start

Eerst kregen we een prachtige toespraak van Cathy (de eerste tranen liepen al over mijn wangen..), een welkom van de burgemeester en een warming up door Olga Commandeur.
En daarna: op naar de eerste pitstop! Vele sms'jes kwamen binnen: steun van onze omgeving, dat was heel fijn!

foto: Bussums nieuws

De organisatie had het prima geregeld: eten, drinken, dixies (niet geheel onbelangrijk!!!), stretchers voor medische verzorging, super!!

De hele route was aangegeven met roze linten.
Om 11.00 werd het droog en gingen we eindelijk volgens het lijflied van dit jaar lopen: We're walking on sunshine!

Ook de lunch was prima verzorgd: belegde broodjes, soep, koffie, snoep, fruit.

De route was door prachtige natuurgebieden en vooral langs veel water!

We kwamen rond 17.00 in Weesp aan: moe maar voldaan, het eerste deel van de tocht was volbracht!

Vooral de laatste kilometers gingen we van bankje naar bankje, heerlijk was het gevoel om te zitten!
Dat kun je ook wel zien aan het gemiddelde op de GPS! Moeilijke momenten hebben we zeker gehad, maar het doel hebben we bereikt (we zijn door vele wandelaars ingehaald en arriveerden bijna als laatste, voelde supergoed). Onderweg was er het veiligheidsteam dat ons bijna naar het volgende punt toepraatte!Het was fijn om samen met Nathalie te lopen en samen met haar deze periode in haar leven af te sluiten (een PUNT zetten).

We zijn door hele lieve mensen weer naar Bussum gebracht en na een lekker diner in het hotel, een warme douche, een voetenbad met badbruistablet (bedankt Tienco en Meriam) in de prullenbak, sliepen we al om 21.00!

De tweede dag startte met een heerlijk ontbijt en een treinreis naar Weesp. Vanuit de trein was het zooo mooi! laaghangende "mist", strakblauw en zon. Na een lekker melig begin liepen we als eerste weg bij de Hockeyclub: op weg naar Amsterdam!! Onze voeten voelden goed (op de wijsteen van Nathalie na, die ingetaped was door de Medicals). We hebben Weesp wakker gezongen met onze versie van "We're walking on Sunshine".

Deze tweede dag waren de stoppunten (pitstops en cheeringpoints) nog belangrijker: we sleepten ons van punt naar punt!!
Heel fijn was dat er vele supporters kwamen aanmoedigen, dat gaf kracht, vooral de laatste kilometers door Amstelveen en Amsterdam.
En dan nader je al slenterend (veel harder ging het niet meer) het Frans Otten Stadion, de verzamelplaats voor de wandelaars, en dan ben je zo trots op elkaar!






We kregen daar ons slotceremonie shirt en de survivors kregen een instructie voor op het podium. Heel langzaam dringt dan door dat we het gered hebben! 60 kilometer lopen samen met al die andere kanjers.




In optocht met onze gouden en roze ballonnen zijn we naar het Olympisch Stadion gelopen. Die 10 minuten, vol met gedachten, emoties, spanning..

Bij het binnenlopen van het stadion hoorde ik als eerste het nummer van Melissa Etheridge: I run for life, het nummer dat ook op deze site staat. WOW, tranen, kippenvel, al die mensen die op ons stonden te wachten en ons wilden knuffelen.
Tijdens de ceremonie werden alle vrijwilligers bedankt die dit weekend mogelijk hebben gemaakt. Tevens werd de Breast friends prijs 2012 uitgereikt. De bedenkers van de Duizend Borstenbeurs hebben deze prijs gewonnen. 3 rappers hebben een nummer gemaakt voor A Sister's Hope.

De survivors werden naar het podium gehaald, Joke de Kruijf zong You've got a friend en toen werden de ballonnen opgelaten.

Dit alles heb ik gezien door een waas van tranen... ballonnen voor iedereen die we al verloren hebben aan borstkanker, voor iedereen die strijd tegen borstkanker, ballonnen voor hoop, heel heftig!

De wandelaars hebben een bedrag van 510.000 euro opgehaald. Dit geld zal worden verdeeld onder meerdere onderzoekers met als belangrijkste doel: het winnen van TIJD!

Tijdens de wandeling en de week er na ben ik enorm verwend: e-mail, sms'jes, facebookberichten, lieve woorden op school en in het dorp, bossen bloemen.
 Heel erg bedankt!